adj.

that walks, goes by night.

adj. adv.

Որ ի գիշերի գնայ՝ ընթանայ, եւ ընթանալով. գիշերները քալօղ.

Լուսին՝ կիսալոյս, գիշերագնաց, խաւարասէր. (Գիւտ թղթ. առ վաչէ։)

Յղեցաք գիշերագնաց զոմն առ թագաւորն. (Զենոբ.։)

ԳԻՇԵՐԱԳՆԱՑ ԼԻՆԵԼ. Գիշերայն գնալ, գաղտ խոյս տալ.

Գիշերագնաց եղեալ իբրեւ ծառայ փախուցեալ ի տեառնէ. (Շ. ընդհանր.։)

Գիշերագնաց եղեալ հինգ արանցն, կամ զօրն պարսից. (Ճ. ՟Բ.։)

Լաստ. (՟Ժ՟Է։)